E gazete denen olayda okur sayısını yükseltmek,
Amaç bu da, kalite gittikçe düşüyor.
Adam paraya göre,ya da menfaate göre,
Bir gün oraya bir gün buraya vuruyor.
Adamların bir duruşu yok.
Ortaya karışık kebap misali...
Tahsili yok,eğitimsiz,komleksli,
Ona buna sataşıp tatmin oluyor.
Gel otur karşıma,kamu oyunda tartışalım desem,
Hemen kıvırır,araziye uyar,yok olur.
Arkamdan atar tutar,dedikodumu yapar,
Ben kavgadan kaçmam,her zaman hazırım.
Kişisel olarak kimseye sataşmam.
Belgesiz delilsiz ithamlarda bulunmam.
Bu işin üniversitede beş sene eğitimini aldım.
Kendimi yetiştirdim ,ama yine eksiğim,
Mükemmel olamadım,olamayacağım.
Bir günde yeni adayın tarafına geçmedim.
Kimsenin beş kuruşuna ihtiyacım yok.
Körfez basını,izmit basını etkili olamıyor.
Niye hiç birinin duruşları yok.
Para kazanma hırsı bir şeylerin önüne geçmiş.
İdeolojik savaş yerini menffate bırakmış.
Gazeteciler yok,patronlar var.
Yazı yazmasını bilmeyen, bir yığın agam,
Köşe yazarı olmuş çıkmış.
Beş yüz lirayı bulan gazete çıkarıyor.
Baş yazar oluyor.
E gazetenin nimetlerinden faydalanan,
Köşe yazarı oluyor.
Cahili cuhelanın eline kaldı bu iş,
Yazık bu meslek uğruna şehit olanlar,
Uğur Mumcu,Çetin Emeç gibi yitip gidenler,
Abdi İpekçi nasıl katl edildi?
Kemikleri sızlıyor.
Galata köprüsünde öldürülen gazeteci,meşrutiyette,
Şimdi gazeteci geçinen bir yığın...
Söylemeğe dilim varmıyor.
Ne yazıyorsun?
Fıkra mı?
Makale mi?
Kıritik mi?
Ne?
Tekniğini biliyormusun?
Nesin sen ?
Gazeteci mi?
Köşe yazarı...
Bırakıyorum bu mesleği,
Ayağa düştü artık.
Aynı kefeye konmak istemiyorum.
Beş para etmez adamlar,
Masa altından bana elli lira uzatıyor,
Bir diğeri daha ileri gidiyor,
Bunu böyle yaz,gel paranı al diyor,
Tükürüğümü atmayacağım adamlar,
Kimin yüzünden bunlar,
Meslekleriyle alakası olmayan insanlar,
Hava bin beş yüz,
Bir yüz kağıda çözülüyorlar.
Yazık bu mesleğe,
Yazık,
Çok yazık.
